Client belde mij op en vertelde nog steeds de beelden van het laatste moment van het verlaten van de ovenruimte in het crematorium, voorbij te zien flitsen en krijgt bij deze beelden ook iedere keer weer het gevoel dat er een paniek aanval op komt zetten, net als op het moment dat ze op die bewuste dag, uit de ovenruimte kwam. Omdat er toen, tijdens het verlaten van de ovenruimte, zoveel emotie ontstond dat het niet meer dragelijk was, is hier een trauma ontstaan, gecombineerd met een hyperventilatie aanval. Deze heftige emotie is voor een gedeelte niet goed verwerkt/opgeslagen in de hersenen en heeft ook een heftige lichamelijke reactie veroorzaakt. Ons vriend mechanisme beschermd ons namelijk tegen de ergste pijn. Tijdens ons telefoongesprek ben ik de regels van het brein gaan volgen (hoe wordt een gebeurtenis opgeslagen en hier weer vragen in dezelfde volgorde stellen.) Of te wel de PMA-vraagtechniek toegepast. Hierin beschrijft de client opnieuw de situatie (gebeurtenis) daarna ga we naar het vervelendste moment en als laatste het vervelendste detail gaat (dit was de hyperventilatie/paniekaanval) hierbij moest ze het gevoel wat er op dat moment was, betrekken (herbeleven). Hierbij kreeg de client weer hetzelfde gevoel van een paniekaanval alleen niet zo heftig (omdat de gebeurtenis nu een herinnering is en ze dit al eens heeft meegemaakt). Toch was het wel even heftig alleen wat er nu gebeurt in de hersenen dat het herschreven wordt alleen nu in het juiste laatje (juist gecodeerd), daar waar het thuishoort. Vanuit hier volgt op mijn verzoek/vraag een nieuwe gebeurtenis. Wederom waren we in de ovenruimte, dit keer was het moment het ovensteentje, Haar vader haalde zijn hand van het steentje, hierbij voelde ze dat dit echt het laatste moment zou zijn. Als ik vraag naar het detail, geeft ze aan dat de cijfers 4 en 5 het detail zijn, weer vraag ik haar om zich hierop te concentreren en het gevoel erbij te betrekken…Toen was het een poosje stil. Op mijn vraag wat er gebeurd zegt de client “ik word werkelijk zo rustig van binnen, ik snap er niets van”. Vanuit hier kwam er geen nieuwe gebeurtenis meer en heeft deze heftige, verdrietige situatie in de hersenen het juiste plekje gekregen. Nu is het een “verdrietige herinnering” zonder de heftige emotie en dat er bij de gedachte hieraan een paniek of hyperventilatie aanval ontstaat.

Anoniem