Als je dit gaat lezen, zal er veel weerstand komen bij je. Toch wil ik het je niet onthouden, hopelijk herken je toch iets, of ga je er "onbewust" over nadenken.
Positief denken… heel veel mensen zeggen dat ze positief zijn maar in werkelijkheid zijn ze in gedachten of uitspreken, bezig met wat hen overkomt en hoe men zich voelt. Ook blijft men zich afvragen wat er toch is gebeurt en blijven wroeten in het verleden. Waarom voel ik me zo, ik heb nooit… of wat is mij allemaal overkomen. Het is zoeken in het verleden, dit houdt je dan ook in, dat je bezig bent met het verleden, wat enorm veel energie kost én je kunt het niet meer veranderen.
Stel je zelf de vraag waarom zou je er moeite voor doen? Wat is de reden dat we alles willen of moeten begrijpen?
Voor wie wil je dingen uitzoeken? Als dat voor jezelf is, wat bereik je ermee, de erkenning? Vraag je dan af waarom je die nodig hebt, ga je je daardoor beter voelen? Misschien zeg je nu wel “ja, dan ga ik me beter voelen”.
Als dat zo is, betekend dat ook, dat je jezelf tegenhoud om je nú al beter te voelen, om nu al een ander leven te kunnen leven.
Je wilt dus bijv. eerst antwoorden, erkenning, begrip of jezelf snappen
Raar eigenlijk dat een antwoord, je beter zou kunnen laten voelen? Toch?…en dan? Als je het antwoord hebt, reken maar, dat je gedachten ervoor zal zorgen dat er nog meer vragen op je pad komen en beland je wederom in herhaling. Dit houd je dan ook weg bij het “leven”.
Als je op deze manier bezig bent, is er geen positief doel voor de toekomst mogelijk. Je houdt letterlijk, jezelf tegen.
Je zegt dan: “Ja, maar dat kan ik echt niet” of “dat lukt mij nooit”. Of "ja dat is niet voor mij.."
Als je dit blijft denken zal er ook geen verandering plaats vinden.
Het is niet zomaar naar de toekomst kijken of doelen maken. Daar zit nou juist de vaardigheid die veel mensen nog niet hebben ontdekt, maar die wel in ons zit.
Het zit hem in doelen maken voor de toekomst een nieuwe toekomst creëren, door het werkelijk voor je te zien en te voelen, hoe zou jij je voelen als …..zie het voor je en voel hoe je je dan zou voelen, dan gaan je hersenen nieuwe verbindingen maken, en ja dat voelt onwennig en zal weerstand geven. Het is oefenen, elke dag weer en niet opgeven, of toegeven aan wat je brein en lichaam gewent zijn, dat oude patroon wat jou niet dient en vooral niet beter maakt.
Stop, met het tegen jezelf zeggen hoe moe je bent, en wat je allemaal niet meer kan, of wat er allemaal kan gebeuren.
Zolang jij blijft zeggen en denken dat je moe bent, zal je moe blijven, jouw hersenen geven dit seintje dan ook continu aan je lichaam en dus ben en blijf je moe.
Dit is hoe de hersenen lichaam “samenwerken".
Dat betekent dus ook dat je je bewust moet gaan worden, dat je dit denk en zegt, hoevaak per dag denk je of vertel je tegen anderen hoe je je voelt en dat het niet lukt om beter te worden.
Je houd het in stand, weet je hoeveel verloren energie hierin gaat zitten?
Het heeft dus niet alleen met bewustwording van je gedachten te maken maar ook wat je zegt en hoe je gedrag is.
Je brein heeft een andere prikkel nodig, om je lichaam iets anders te laten doen. En dan stapje voor stapje, daag jezelf uit en geef niet toe aan de gedachtes die op een gegeven moment zeggen: “ zie je wel, ik zei het toch, het is me niet gelukt”. Zeg dan tegen je gedachten: "Ik begrijp wat je wilt zeggen en dat je me wilt beschermen, maar nu ga ik zelf kiezen!, jouw hulp heeft me nog niet echt verder gebracht".
Hier ga je dus tegen je gedachten in. Maak in gedachten nieuwe paden in je hersenen. We geven vaak te snel op vanwege dat automatische proces waar we in vast zitten. Dat is belangrijk om te herkennen en onder ogen te zien en verandering in aan te brengen.
Maar het kost tijd en het is écht werken (in gedachten, dit kan iedereen)
Wat je ook evt kunt doen, is jezelf 2 dagen volledig afsluiten in stilte, van iedereen, niets doen en in jezelf keren, ga voelen, ga huilen, ga erkennen, ga het oplossen met je innerlijke kind, omarm wat is geweest, geef jezelf erkenning dat je verdriet hebt en dat het er mocht zijn, houd jezelf vast, ga in gedachten naar het kind in je, en wieg haar, troost haar. Laat komen wat komt totdat je rust ervaart en vergeving hebt kunnen geven aan hen die jou iets hebben aangedaan.
Voor mij is zelfontwikkeling ook luisteren naar andere die dingen hebben ervaren of onderzocht niet altijd de reguliere dokter of psychiater, waar wij geneigd zijn om te zoeken.
God leert mij om verder te kijken, buiten het reguliere, wat je zelf allemaal kunt gaan doen om beter te worden. Nieuwe/andere wegen voor mij allemaal in lijn met wat God ons wil leren, dat we wakker geschud worden.
Ik deel graag nog een You-tube filmpje van Kyle Cease, hij legt ook uit wat we zelf kunnen doen, misschien vind je het niets hoor, maar dat laat ik helemaal aan jou over.
Ik wens jou oprecht heling toe, met dat wat bij jou past, samen met God, "al" wat is, onze "bron" van het leven, dat hij je de juiste weg mag wijzen naar genezing
